Demineralizacja
Demineralizacja to proces uwalniania jonów mineralnych (zwłaszcza wapnia i fosforanów) z twardych tkanek zęba, takich jak szkliwo, zębina czy cement. Jest to reakcja, w którym na skutek działania kwasów składniki kryształów minerału hydroksyapatytu zostają wyrwane ze struktury twardych tkanek zęba. Kwasy są wytwarzane w jamie ustnej przez bakterie płytki nazębnej. Bakterie te są w stanie rozkładać i metabolizować przyswajane cukry z pożywienia, z których pozyskują energię i mogą przekształcić je w wyżej wymienione kwasy. W ten sposób po każdym posiłku w jamie ustnej powstaje kwaśne środowisko, a tkanki zęba ulegają demineralizacji. Zaraz po zaprzestaniu przyjmowania pokarmu ślina w naturalny sposób stopniowo neutralizuje środowisko w jamie ustnej. Minerały, które zostały uwolnione z powierzchni zęba, wracają do niego ze śliny i następuje remineralizacja. Należy zachować równowagę między demineralizacją a remineralizacją. Jeśli tak nie jest i jeśli przeważa deminerazlice, próchnica będzie się rozwijać z czasem. W początkowej fazie działa jedynie jako tzw. zmiana początkowa demineralizacji, którą można jeszcze zatrzymać lub zremineralizować. Jeśli się zwiększa, zwłaszcza jeśli próchnica postępuje w zębinie, konieczne jest już leczenie próchnicy przez dentystę.
