Kieszonki dziąsłowe

Kieszonka przyzębna jest jednym z głównych objawów choroby zwanej zapaleniem przyzębia (paradontoza). Jest to patologicznie pogłębiona bruzda dziąsłowa, którą dziąsła w naturalny sposób tworzą wokół szyjki zęba. W zdrowym stanie nie jest głębszy niż 3 mm. Jeśli wgłębienie występuje powyżej 3 mm, określa się je już jako kieszonkę przyzębną. Pochodzenie związane jest z przebiegiem paradontozy i zapalnym niszczeniem części mieszkania wiszącego zęba. Podczas zapalenia przyzębia kość wyrostka zębodołowego wokół korzenia zęba kurczy się, włókna włókniste łączące ząb z kością wyrostka zębodołowego pękają, a dno rowka dziąsłowego przesuwa się patologicznie w kierunku wierzchołka korzenia. Prowadzi to do tzw. utraty przyczepu zęba. Powierzchnia korzenia zęba w okolicy pnia przyzębia jest pokryta bakteriami, ich endotoksynami i zmienionym zakażonym cementem. Pień zawiera płytkę i kamień poddziąsłowy, drobnoustroje, oderwany nabłonek i naciek zapalny. Bardzo często dochodzi do krwawienia  lub odpływu ropy, czyli tzw. wysięk ropny.