Miazga

Miazga zębowa to miękka tkanka przechowywana wewnątrz zęba w jamie szpikowej i kanałach korzeniowych. Składa się z rzadkiej tkanki łącznej i jest przesiąknięta przez wiele naczyń krwionośnych i limfatycznych oraz włókien nerwowych. Stanowi więc zaopatrzenie naczyniowe i nerwowe zęba, dzięki czemu jest połączony z całym organizmem. Przez otwór w wierzchołku korzenia kanał korzeniowy, a tym samym miazga zębowa, przechodzi przez powierzchnię zęba i przyzębia. Miazga zębowa to wyjątkowa tkanka ludzkiego ciała, która jest bardzo podatna na wpływy zewnętrzne. W wieku dorosłym ma znacznie ograniczoną zdolność do regeneracji, a przy przeważającej większości jego tkanki już dochodzi do nieodwracalnych uszkodzeń. Na miazgę najczęściej wpływa proces zapalny wywołany infekcją bakteryjną. Przyczyną jest głównie nieleczona próchnica zębów, która pojawiła się w pobliżu miazgi zębowej lub wniknęła bezpośrednio do niej. W rezultacie miazga jest podrażniony przez produkty bakteryjne i infekcja się rozprzestrzenia. Miazga reaguje na to stanem zapalnym, któremu zwykle towarzyszy nagły, bardzo intensywny i uporczywy ból. Bardzo często jest to trudne do zlokalizowania, ostre i strzelający bół szczęki lub szyi w czasie snu. Budzi się ze snu, a w niektórych przypadkach nie działają  nawet środki przeciwbólowe. Aby ząb pozostał w jamie ustnej i nie był źródłem dalszej infekcji, konieczne jest usunięcie z zęba miazgi zapalnej i leczenie endodontyczne zęba. Powikłaniem nieleczonego zapalenia miazgi jest obumarcie szpiku kostnego, rozprzestrzenienie się infekcji bakteryjnej przez kanały korzeniowe do przyzębia w okolicy wierzchołka korzenia oraz rozwój paradontozy. Inne, mniej powszechne, ale możliwe przyczyny zapalenia miazgi zębowej obejmują nadmierne podrażnienie tkanek miazgi przez wpływy chemiczne lub termiczne lub urazy spowodowane urazem.