Zapalenie przyzębia (paradontoza)

Zapalenie przyzębia lub paradontoza to zakaźna choroba zapalna tkanek przyzębia. W przeciwieństwie do zapalenia dziąseł dotyczy to wszystkich tkanek przyzębia, tj. zarówno dziąseł, jak i kości wyrostka zębodołowego, włókien przyzębia i cementu na powierzchni korzenia. Zapalenie przyzębia to choroba, która w zdecydowanej większości przypadków wynika z płytki nazębnej i jej bakterii. Jest to choroba, która rozwija się w wyniku długotrwałego i nieleczonego zapalenia dziąseł, a zatem pojawia się również na skutek niedostatecznej higieny jamy ustnej. W przypadku długotrwałego, przewlekłego zapalenia dziąseł, bakterie płytki nazębnej mają zdolność do ciągłego wytwarzania toksyn i enzymów, które wnikają coraz głębiej. Z czasem stan zapalny rozprzestrzenia się z dziąseł na inne warstwy przyzębia. W efekcie kość wyrostka zębodołowego wokół zęba zaczyna się stopniowo i nieodwracalnie kurczyć, a ząb traci oparcie. Ma to również wpływ na cement na powierzchni korzenia zęba. Włókna kolagenowe ulegają również zniszczeniu w szczelinie przyzębia między kością a powierzchnią korzenia, a dno rowka dziąsłowego przesuwa się coraz niżej i niżej w kierunku wierzchołka korzenia. Szczelina dziąsłowe pogłębia się do pnia przyzębia lub kieszonki przyzębnej. To często prowadzi do krwawienia lub wydzielania ropy. Uszkodzenie i cofnięcie się tkanek wokół zęba odsłania szyjki zębów, które mogą być wrażliwe na zimno lub ciepło i są bardzo podatne na próchnicę. Zapaleniu przyzębia często towarzyszy nieświeży oddech, a w końcowym stadium ruchliwość zębów i ich utrata. Terapia polega na utrzymaniu prawidłowej i konsekwentnej higieny jamy ustnej oraz specjalistycznym leczeniu przez dentystę lub periodontologa.